De bouw online verbonden.
Duurzaamheid lijkt meer en meer op een gevoelswaarde...
(bron: cobouw.nl)
De 'populistische groene wolk' rond duurzame bouw moet worden doorgeprikt. Ontwikkelaars en architecten plakken het predikaat duurzaam op hun projecten "zonder onderscheid te maken tussen een decoratieve groenprint op de gevel en daadwerkelijke duurzaamheid".
Dat is de mening van de architecten Marianne Loof, Adriaan Mout en Jurriaan van Stigt. Het ene bouwplan wordt volgens hen gepresenteerd als nog groener dan het andere. Wie zich beter zou verdiepen in de werkelijke kenmerken, komt volgens de drie architecten van het Amsterdamse bureau LEVS vaak bedrogen uit. Zij constateren dat het gebruik van het woord duurzaam "populistische trekken vertoont". Daarbij definieert het drietal populisme als "het simplificeren en generaliseren van een complex probleem en het bieden van schijnoplossingen".
Duurzaam lijkt zo in plaats van "een zorgvuldig berekende waarde op basis van een gerealiseerd gebouw" meer op "een gevoelswaarde". Een waarde die hoog scoort bij gemeente en burger. Dat veel van de in de originele plannen gepresenteerde duurzame aspecten tijdens de uitvoering sneuvelen wegens bezuinigingen, blijft volgens de drie architecten onopgemerkt.
Deelt u de mening dat duurzaamheid steeds meer opschuift naar een gevoelswaarde?
De 'populistische groene wolk' rond duurzame bouw moet worden doorgeprikt. Ontwikkelaars en architecten plakken het predikaat duurzaam op hun projecten "zonder onderscheid te maken tussen een decoratieve groenprint op de gevel en daadwerkelijke duurzaamheid".
Duurzaam lijkt zo in plaats van "een zorgvuldig berekende waarde op basis van een gerealiseerd gebouw" meer op "een gevoelswaarde". Een waarde die hoog scoort bij gemeente en burger. Dat veel van de in de originele plannen gepresenteerde duurzame aspecten tijdens de uitvoering sneuvelen wegens bezuinigingen, blijft volgens de drie architecten onopgemerkt.
Deelt u de mening dat duurzaamheid steeds meer opschuift naar een gevoelswaarde?
Weergaven: 415
Berichten in deze discussie
-
Permalink Antwoord van Pieter Lanser op
-
Ik verwijs voor het gemak maar even naar deze link ...
http://d66heusden.nl/reports
Graag jullie reactie.
-
Permalink Antwoord van BouwProfs Redactie op
-
Reactie via de BouwProfs groep op Linkedin van René de Klerk, Binnenbouw en Duurzaamheid:
" Ik ben het eens met de strekking van jullie verhaal. De vraag is echter welke "oprechte" duurzaamheid jullie zelf hanteren.
Er is geen internationale, overkoepelende richtlijn. De wettelijke richtlijnen en/of inkoopvoorwaarden duurzaam inkopen van Agentschapnl worden door de "populistische" groep veelal wel gehaald omdat die richtlijnen zo beperkt zijn.
Ik hanteer mijn eigen richtlijn en die baseer ik enerzijds op het gedachtegoed van C2C, (maar niet noodzakelijkerwijs gecertificeerd) en anderzijds het C2C voorbij omdat de verbindingen tussen verschillende C2C materialen alsnog een niet-recyclebare hybride vormen waardoor het eindproduct, al is het geheel samengesteld uit C2C materialen, niets meer met C2C te maken heeft.
De nadruk moet liggen op de engineering. Het opzettelijk engineeren van je eindproduct voor flexibiliteit tijdens de gebruiksduur en eenvoudige demontage tot op grondstofniveau na de gebruiksduur voor 100 % her- of doorgebruik zonder kwaliteitsverlies en/of afvalcomponent.
Wanneer je de eindgebruiker hiervan kunt overtuigen, dan gaat het ook over een gevoelswaarde, maar wel de juiste. "
-
-
Reactie via de BouwProfs groep op Linkedin van Etienne Lieben:
" Doordat de discussie over duurzaamheid niet eensluidend is (TNT stelt zelfs afstand criteria waar producten vandaan mogen komen), adviseer ik de bouw om een niveau naar boven op te schuiven en een (MVO) visie te ontwikkelen. Vanuit deze visie kan je dan net als een gewone ondernemer ook je duurzaamheidsbeleid gedegen inrichten. "
-
-
@René
Klopt, er is (nog) geen overkoepelende internationale richtlijn voor duurzaam bouwen. Dat is ook niet zo eenvoudig en het is ook maar de vraag of het mogelijk/wenselijk is. De bouw wordt gekenmerkt door locale en regionale gewoontes en tradities. Dat willen we graag een beetje zo houden. Die prachtige witte villa uit Tessin zie er in Almere-Stad wat bleekjes uit en daarom bouwen we in de polder anders dan in de bergen.
Er wordt door ISO en CEN wel hard gewerkt aan het opstellen van regels voor de bepaling van de 'sustainability' van een gebouw. Aan de voor- en achterkant van die normen zit nog wel ruimte voor discussie. Welke aspecten neem je mee en welke laat je achterwege? Kan je aan de bepalingsmethode ook een streef- of limietwaarde koppelen, waardoor er een objectief-afrekenbare grootheid ontstaat? Zolang deze norm niet beschikbaar is en opgenomen in de Europese Bouwproductenrichtlijn en het Bouwbesluit is het niet verkeerd dat iedereen zijn eigen kompas volgt. Het risico daarvan is wel dat iedereen zijn eigen geloof aanhangt en dat de wetenschap op de achtergrond blijft. Zo is 'cradle-to-cradle' een aardige gedachte, misschien zelfs een goed richtsnoer, voor een bouwmateriaal als beton is het volstrekt irrationeel en onhanteerbaar. Ik heb niets tegen geloof, zolang het maar niet als wetenschap wordt gepresenteerd -:)
Mijn bezwaar tegen de aanpak in het Geerpark is dat er een soort wedloop in morele superioriteit ontstaat, een wedloop die op geen enkele manier kwantitatief is gemaakt. Het krijgt al bijna mythische proporties, nog voordat er ook maar een paal is geslagen.
BouwProfs Redactie zei:Reactie via de BouwProfs groep op Linkedin van René de Klerk, Binnenbouw en Duurzaamheid:
" Ik ben het eens met de strekking van jullie verhaal. De vraag is echter welke "oprechte" duurzaamheid jullie zelf hanteren.
Er is geen internationale, overkoepelende richtlijn. De wettelijke richtlijnen en/of inkoopvoorwaarden duurzaam inkopen van Agentschapnl worden door de "populistische" groep veelal wel gehaald omdat die richtlijnen zo beperkt zijn.
Ik hanteer mijn eigen richtlijn en die baseer ik enerzijds op het gedachtegoed van C2C, (maar niet noodzakelijkerwijs gecertificeerd) en anderzijds het C2C voorbij omdat de verbindingen tussen verschillende C2C materialen alsnog een niet-recyclebare hybride vormen waardoor het eindproduct, al is het geheel samengesteld uit C2C materialen, niets meer met C2C te maken heeft.
De nadruk moet liggen op de engineering. Het opzettelijk engineeren van je eindproduct voor flexibiliteit tijdens de gebruiksduur en eenvoudige demontage tot op grondstofniveau na de gebruiksduur voor 100 % her- of doorgebruik zonder kwaliteitsverlies en/of afvalcomponent.
Wanneer je de eindgebruiker hiervan kunt overtuigen, dan gaat het ook over een gevoelswaarde, maar wel de juiste. "
Welkom bij
BouwProfs
© 2024 Gemaakt door Michel Eek.
Verzorgd door
