De bouw online verbonden.
Hoe duurzaam zijn de rapporten over duurzaamheid nu eigenlijk? Een praktijkvoorbeeld...
(bron: cobouw.nl)
De producent van gresbuizen EuroCeramic uit Belfeld is stomverbaasd over het rapport van IVAM over de milieubelasting van polyvinylchloride (pvc).
Daarin worden gresbuizen beoordeeld als vele malen slechter voor het milieu dan buizen van pvc of beton. Terwijl EuroCeramic het zilveren cradle-to-cradle certificaat heeft behaald.
"Het rapport hangt van aannames aan elkaar", aldus directeur René van Veldhoven. "De onderzoekers hebben voor gres een aantal gegevens uit twee LCA’s (Life Cycle Analyses) gehaald en daar waarheid van gemaakt. Als we werkelijk de duurzame kant op willen, moet de norm voor LCA's worden verscherpt. De toxiciteit van grondstoffen moet zwaarder wegen. Wat minder dan een gewichtsprocent van een product weegt, moet niet worden weggelaten. Bovendien zijn de levensduur en de dichtheid van gresbuizen en pvc-buizen niet vergelijkbaar."
Van Veldhoven benadrukt dat duurzaamheid volgens LCA’s en duurzaamheid volgens de cradle-to-cradle zienswijze een wereld van verschil zijn. "De onderzoekers van cradle-to-cradle kijken naar de recyclebaarheid en niet naar de energie-inhoud. Volgens hen zal het energieprobleem namelijk opgelost worden."
Dit roept bij mij direct de vraag op in hoeverre de rapporten over duurzaamheid nu eigenlijk zelf de toets der kritiek kunnen doorstaan. Het begrip duurzaamheid wordt door LCA's dus anders geïnterpreteerd dan door de C2C methodiek. Wordt het niet tijd voor een eensluidende definitie en wijze van beoordelen?
De producent van gresbuizen EuroCeramic uit Belfeld is stomverbaasd over het rapport van IVAM over de milieubelasting van polyvinylchloride (pvc).
Daarin worden gresbuizen beoordeeld als vele malen slechter voor het milieu dan buizen van pvc of beton. Terwijl EuroCeramic het zilveren cradle-to-cradle certificaat heeft behaald.
Van Veldhoven benadrukt dat duurzaamheid volgens LCA’s en duurzaamheid volgens de cradle-to-cradle zienswijze een wereld van verschil zijn. "De onderzoekers van cradle-to-cradle kijken naar de recyclebaarheid en niet naar de energie-inhoud. Volgens hen zal het energieprobleem namelijk opgelost worden."
Dit roept bij mij direct de vraag op in hoeverre de rapporten over duurzaamheid nu eigenlijk zelf de toets der kritiek kunnen doorstaan. Het begrip duurzaamheid wordt door LCA's dus anders geïnterpreteerd dan door de C2C methodiek. Wordt het niet tijd voor een eensluidende definitie en wijze van beoordelen?
Weergaven: 255
Berichten in deze discussie
-
Permalink Antwoord van Pieter Lanser op
-
Eindelijk! Het is weer eens zover. Een vergelijkende LCA, die schijnbaar is opgesteld zonder medeweten en medewerking van de 'tegenpartij'.
Eindelijk! Het is weer eens zover. Een vergelijkende LCA waarvan de uitkomsten onwelgevallig zijn, waarop de uitgangspunten van de systematiek ter discussie worden gesteld.
Eindelijk! Het is weer eens zover. Partijen slaan elkaar voor het hoofd omdat men zich weer eens niet aan de afgesproken spelregels houdt.
De vraag of en in hoeverre rapporten over duurzaamheid zelf duurzaam zijn, is duidelijk te beantwoorden.
LCA's zijn methodisch en procedureel uit en te na beschreven. Er bestaan (internationale) normen en standaarden voor. Vergelijkende LCA's dienen te zijn voorzien van een 'peer review' en van betrokkenheid van alle partijen. Je mag er niet mee naar buiten als niet aan deze voorwaarden is voldaan.
Zolang iedereen zich netjes aan de spelregels houdt, is er niets aan de hand. Het vervelende is dat berichten in de media er toe leiden dat de discussie over de verkeerde dingen gaat. Ze gaat over de betrouwbaarheid van rapporten, maar ze zou moeten gaan over de betrouwbaarheid van mensen. Dat is niet zo'n leuk thema .....
.
-
-
Het probleem bij zowel LCA als C2C beoordelingen is het gebrek aan onafhankelijke toets. LCA uitkomsten worden sterk beinvloed door inputgegevens en zijn daardoor steeds onderwerp van discussie. Zeker als er commerciele belangen mee gemoeid zijn. Dat zie je hier ook weer gebeuren.
Bij C2C certificatie ontbreekt de onafhankelijkheid geheel. Een objectieve beoordelingsgrondslag ontbreekt en maakt daardoor het certificaat discutabel. Het lijkt dan ook een puur marketinginstrument te zijn geworden.Voor certificatie is transparantie en betrouwbaarheid essentieel.
Hier is dus nog werk aan de winkel.
-
-
@ Wim,
Een vergelijkende LCA dient ALTIJD te zijn voorzien van een onafhankelijke toets door een externe deskundige; een zogenaamde peer review. De LCA-normen schrijven dat nadrukkelijk voor.
Zeker, LCA-uitkomsten zijn afhankelijk van de input, van de bepalingsmethode en van gebruikte rekenmodule. Om te voorkomen dat de uitkomst te zeer wordt beïnvloed door commerciële overwegingen is die externe toets dus meer dan gewenst. Als partijen zich daar niet aan houden is dat een fout van partijen zelf, niet van de LCA.
Je geeft auto's toch ook niet de schuld van een verkeersovertreding? Dat zijn toch de automobilisten?
Ter geruststelling, overheid en bedrijfsleven hebben de handen ineengeslagen om de input, de bepalingsmethode en de rekenmodules verder te harmoniseren. De kans dat een en het zelfde product in een LCA bij verschillende projecten tot verschillende uitkomsten leidt, wordt hiermee verder verkleind. Met LCA's is weinig mis. Met de mensen die al te ras met de resultaten aan de haal gaan des te meer.
Welkom bij
BouwProfs
© 2024 Gemaakt door Michel Eek.
Verzorgd door
