Kijken we te veel met een gekleurde blik naar de traditionele verf?

Roeland Plomp stelt in de BouwProfs groep op Linkedin de volgende vraag

02HEA018B is een van de onderdelen die ik als BREEAM expert tegenkom binnen de BREEAM beoordeling om VOS-emissies tegen te gaan. Er zijn goede alternatieven voor de meest gebruikte traditionele verfsoorten. Op hout is dit bijvoorbeeld lijnolieverf. Op binnenwanden is dit bijvoorbeeld leemverf. Nu ken ik maar heel weinig bedrijven die actief bezig zijn met alternatieven. (los van de specifieke leveranciers natuurlijk)

Een van de zaken die hierin volgens mij meespeelt is gebrek aan kennis.

• Hoe zit het eigenlijk met de vervuiling of slijtvastheid van bijvoorbeeld die leemverf?
• Welke alternatieven zijn er voor binnenwerk die wat meer aan vocht of vervuiling onderhevig zijn?
• Welke alternatieven zijn er voor buitenwanden (beton en steenachtige materialen)?

Zijn er eigenlijk wel goede alternatieven die én lang cyclisch zijn én zoveel mogelijk VOS-vrij én zo veel mogelijk opgebouwd zijn uit biologisch afbreekbare stoffen (zo min mogelijk chemicaliën) en dan ook nog eens slijt- en vuilvast? Of moeten er toch op 1 of meerder fronten consessies worden gedaan, en op welke dan?

Verder wordt er door de bank genomen vooral automatisch met de traditionele verfsoorten gewerkt. Nu weet ik dat ‘men’ in de bouw erg traditioneel is, "we doen het altijd al zo". Toch is dit vast niet de enige reden dat met name de tradidionele verfsoorten worden gebruikt. Is het dan de prijs (lijnolieverf is iets duurder op korte termijn), het korte termijn denken (van zowel schildersbedrijven, adviseurs als opdrachtgevers) of iets anders?