Moet de NAM (of de staat) alle bevingsschade in Groningen betalen?

Terecht opiniestuk van prof. van Weele in de Volkskrant. De kop "Meeste schade in Groningen komt niet door bevingen." zet meteen de toon waarop de reageerders in groten getale op afgeven: Rampstad professor, NAM-marionet, etc.

Nuance is op zijn plaats, want alle verschijnselen treden op: Uiteraard zijn de Groningers "leeggezogen", zoals met vrijwel elk volk gebeurt, en zeker volk met waardevolle stoffen in de grond. Uiteraard is er duidelijke bevingsschade. Maar, uiteraard zijn er ook in Groningen slecht gebouwde panden die al eeuwen of decennia scheuren vertonen en uiteraard zijn er mensen die bij "'t tuig van de NAM" schade claimen die niets of zeer weinig met aardbevingen van doen heeft.

De vraag die prof. van Weele eigenlijk oproept is tweeledig:

1. Hoe maak je gerechtvaardigd onderscheid tussen eigen gebrek en beving?
2. Wie is verantwoordelijk en in welke mate, in geval van eigen gebrek?

In eerdere eeuwen werden huizen niet allemaal even stevig gebouwd. De gebreken zijn veelal onopgemerkt van hand tot hand gegaan. Je ziet pas "echt" iets als een gebouw scheurt en dan is het veel te laat, want de gescheurde doorsneden zijn véél slapper dan ongescheurde doorsneden.

Ik ben benieuwd welke van de volgende stellingen je als redelijk zou kiezen:

A: De NAM moet altijd betalen als de scheuren bevingsgerelateerd zijn, hoe slecht een huis ook is gebouwd.

B: De NAM moet alleen betalen voor de gevallen waarin de bevingsschade ook in een goed gebouwd huis had opgetreden.

C: We hebben met z'n allen geprofiteerd van het gas, laten we ALLE ook maar enigszins bevingsgerelateerde zetschade met z'n allen betalen.

D: We moeten onderscheid maken tussen huizen van vóór, huizen van na de gaswinning en huizen van omstreeks de eerste jaren gaswinning: De oudste huizen kònden niet goed berekend zijn op bevingsschade, de latere hadden (in opklimmende eigen verantwoordelijkheid) beter berekend/gebouwd moeten worden.