ecobouwen

Goede morgen,

was u ook niet in London voor de ecobuild 2012?

Ik ook niet. Ik was afgelopen week in Stadl a.d. Mur, in Oostenrijk. Helaas niet om te skiën, maar om deel te nemen aan een bijzonder seminar over massief bouwen met hout. Wie me kent weet bij welk bijzonder bedrijf, maar dat even terzijde.

Op dat seminar kwamen diverse mensen aanreizen uit London met in hun bagage hun eigen producten, ervaringen en kennis. Ik was ook graag naar London gegaan voor de allerlaatste ontwikkelingen op het gebied van ecologisch duurzaam bouwen. London is natuurlijk een stad die altijd de moeite waard is, dus dat komt wel weer een keer.

De ecobuild is een beurs die al enkele jaren bestaat en gezien de wetswijzigingen op het gebied van duurzaamheid in Engeland en Europa geniet deze beurs een gigantische aantrekkelijkheid, trouwens ook vanuit de traditionele bouw.

Wat me weer eens opviel was de enorme innovatie op het gebied van bouwstoffen. Traditionele materialen in combinatie met high-tech oplossingen. Het streven om in het kader van energiebesparing ook naar materiaalkringlopen en productieprocessen te kijken. Dit gaat dus veel verder dan een andere manier van energieopwekking.

Ik ben blij met alle ontwikkelingen die ik hier in Nederland zie en ervaar op dit gebied. Zonenergie, wind, geothermaal e.a. lijken ook hier langzaamaan terrein te winnen. Maar het kan stukken beter. En eigenlijk weten we dat allemaal ook.

Gisteren was ik op de eerste ecobau in Duitsland. Een kleine en fijne beurs in Koeln met relatief weinig, maar uitermate goede exposanten. Een beurs met koplopers. Ik wilde bijna zeggen met geen enkel Nederlands bedrijf, maar dat is niet waar. Precies één exposant op het gebied van groene daken kwam ik tegen. Dat is natuurlijk altijd leuk, maar ook wel beschamend voor een zich zelf respecterend exportland.

Hebben we dan niets te exporteren op het gebied van ecobouwen? We zullen het zien. 

Nu ging ik met bedrijven in gesprek om zaken en kennis op te doen. Dat is gelukt.Wat ik zelf veel erger vond: bij navraag bleek dat bedrijven geen groot interesse in de Nederlandse markt toonden. Je zou kunnen denken, omdat Nederland een relatief klein land is of omdat het bouwvolume hier zo is gedaald of vanwege taalverschillen. Maar dat werd niet genoemd. Wat exposanten vooral noemden was het lage ambitieniveau van Nederland.

We hoeven niet over laag-energie, passiefhuis of nul-energie te spreken, als ik in mijn dagelijkse praktijk mensen moet uitleggen, dat een Rc van 5 wel aardig, maar pas het begin is. Verbazingwekkend wisten deze mensen dat en wisten ook dat Nederland op dit gebied het slechtste jongetje (of vrouwtje) van de klas was.

Overrompeld met informatie waarover ik het helemaal niet wilde hebben (kolen, gas, atoomenergie), kreeg ik de indruk dat we zelf (nog) niet beseffen hoe we ervoor staan.  Op een bijeenkomst over energie zei iemand laatst dat we nog niet beseffen dat we de rekeningen nu al nauwelijks, maar in toekomst zeker niet kunnen betalen, als er nu geen behoorlijke stappen naar een duurzame energievoorziening gezet worden. Ik vond dat ietsjes overdreven, omdat ik niet van bangmakerij hou. Maar gisteren kreeg ik dat meerdere keren om mijn oren geslingerd. Ook de grondstofproblematiek was een hot item. Zelfs de ingehuurde standbemanning, die als vertaalster van een Fins bedrijf werkte en zeker niet tot de groep blonde mooie hostessen gerekend kon worden, was er vol van.

Wat me ook opviel waren de veel gehoorde termen "dampopen", "massa" en last but not least "gezondheid". Ook dit zijn natuurlijk onderwerpen die een geinteresseerde lezer of bouwheer zo nu en dan ook in Nederland tegenkomt. In mijn ogen helaas nog veel te weinig.

Blijkbaar begrijp ik het niet goed: er wordt in Nederland weliswaar montjesmaat gebouwt op dit moment, maar renovatie van bestaande bouw is wel een punt die hier de aandacht trekt. Maar ook op dat gebied speelt ambitie nauwelijks een rol. Terwijl we spreken over Rc 3,5 en Rc 5, dubbel glas of niet, zou er in London of Koeln niemand op het idee komen, daar nog over te spreken. Immers voldoen deze kozijnen niet aan de normen en belangrijker misschien nog aan de ambities die daar van overheidswege aan isolatie gesteld worden.

Ziet Nederland dus kans om naast het slechtste jongetje van de klas ook de avfalput van Europa te worden? Elke keuze heeft bestaansrecht, maar dit lijkt me niet wenselijk of tenminste twijfelachtig. Als de beslissers hiervoor kiezen, lijkt me een verantwoording en transparantie tegenover de burger op zijn minst op zijn plaats.

Begrijpt U me goed: ik ken voorbeelden in Nederland van heel gezonde gebouwen met gezonde materialen en gezonde energiehuishouding. Maar nog op veel te kleine schaal, vaak geïnitieerd door ambitieuze individuele personen. Dit mag, kan en moet beter. Niet pas over 20 jaar.

Binnenkort is er weer een gespecialiseerde vakbeurs over innovatieve ecomaterialen in monumentenzorg en renovatie, zijn de voorbereidingen voor de IBA Hamburg in volle gang en -heel lokaal- wordt het demonstratiegebouw in Soest gerealiseerd.

Beate Bouwman

www.ecoscala.nl

T 035-5238900

PS: zakelijk: wie meer info wenst over bouwen met innovatieve natuurlijke materialen op een energiebesparende en milieuvriendelijke manier mag altijd contact opnemen voor de allerlaatste nieuwtjes en bewezen ervaringen.