Christine Broux, manager van de Flanders Cleantech Association zegt in dit artikel dat initiatieven windmolenparken, warmtekrachtkoppelingscentrales en recyling initiatieven op zich niet volstaan om een naar een duurzame maatschappij te groeien. "Daarvoor is een allesomvattende aanpak vereist. Een duurzame samenleving is veel meer dan alleen maar het treffen van maatregelen en het uitstippelen van een beleid om klimaatopwarming tegen te gaan. Cleantech an sich is een veel breder begrip. Bij cleantech komen zaken kijken als energieproductie en -distributie, mobiliteit, hernieuwbare materialen, …”
Individuele bedrijven spelen in deze transitie uiteindelijk natuurlijk een belangrijke rol. Maar de kennis en kunde binnen het bedrijfsleven rondom duurzaamheid en de implementatie van
Cradle to Cradle is nog lang niet op het niveau dat nodig is om de transitie naar een C2C waardige samenleving te bewerkstelligen.
Mijn vraag is hoe u, als bouwprof die zich met het thema duurzaamheid en C2C bezighoudt, met deze problematiek omgaat. Hangt u in de praktijk volledig het C2C concept aan en wijkt u hier principieel niet vanaf? Of bekijkt u het pragmatisch en lost u het creatief op, op het moment dat u met processen te maken krijgt die (nog) niet op het C2C concept zijn gebaseerd? Wat bijvoorbeeld te doen met materialen die toch gedurende de productie en realisatie niet volledig afbreekbaar zijn?