De bouw online verbonden.
Veel eisen aan inschrijving bouwopdrachten zijn onnodig en te ingewikkeld.
BouwProfs ontving een email van Peter Fransen. Peter is eigenaar van Infra Domus en wil graag het volgende aan collega bouwprofs voorleggen:
Vanuit de bouwwereld ontvang ik veel klachten over de vele onnodige en te hoge eisen die gesteld worden om te mogen inschrijven op een opdracht.
Dit verplaatst zich nu ook naar redelijk eenvoudige en kleinschalige onderzoeksopdrachten. Moeten we deze ridicule ontwikkeling niet massaal stoppen?
Kleine bedrijven komen nauwelijks aan bod. Hoe brengen we hieraan een halt toe?
BouwProfs en Peter horen graag uw reactie!
Weergaven: 492
Berichten in deze discussie
-
Permalink Antwoord van Joost Janssen op
-
De eisen zijn ingewikkeld omdat er te vaak misbruik wordt gemaakt door aannemers van onduidelijkheden in contracten. Opdrachtgevers gaan zich indekken door te proberen het contract dicht te timmeren. Werken op basis van vertrouwen is de oplossing, maar dat vereist goede communicatie en ... vertrouwen in elkaar.
-
Permalink Antwoord van Marco Dees op
-
Volledig mee eens.
Voor een zeer eenvoudige ontwerpopdracht via een overheidsaanbesteding moesten wij kunnen aantonen minstens drie jaar op rij een omzet van 600.000 euro te hebben gedraaid. Vrij lastig voor ons bedrijf dat nu bijna een jaar bestaat en natuurlijk volslagen onzinnig.
Met name de overheid in Nederland is zeer benauwd om zaken te doen met kleinere partijen, hoe getalenteerd ze ook zijn. Dat is risicomijdend gedrag en het is niet te stoppen of te keren. Risicomijding is in de laatste 10-15 jaar een belangrijk onderdeel van de Nederlandse identiteit geworden en de overheid is door het democratisch keuzeproces een vertegenwoordiging van die ontwikkeling. Het gaat in Nederland steeds vaker niet meer om visie en verantwoordelijkheid, maar om juridische angst en aansprakelijkheid.
Een cultuur kun je niet veranderen. Het beste dat je kunt doen is omgevingen en opdrachtgevers opzoeken die minder risicomijdend zijn ingesteld. Richt je dus niet op overheden maar op ondernemers. En richt je niet alleen op Nederland, maar zoek naar mogelijkheden in ondernemende culturen (bijv. China en India). Bedenk ideeën en speel in op tendenzen waarmee je de goede ondernemers mee krijgt.
Marco Dees
Sensid
-
Permalink Antwoord van Rutger den Hartog op
-
Het zit hem juist in de onderzoeksopdrachten. Dat van die aannemer dat geloof ik ook wel, maar de markt (lees: adviesbureaus) gebruiken om dit te verbeteren doen ze niet. Ook daar worden de eisen steeds scherper en moeilijer aan te voldoen voor de "kleinere" bureaus. Terwijl die vaak flexibeler zijn en daarmee beter buiten de vaste kaders willen denken. Wat juist de opdrachtgever alleen maar weer meer kan helpen.
-
Permalink Antwoord van Daniel González op
-
Als monteur gevel- en dakbeplating heb ik gezien dat bijna elke monteur anders werkt.
Wel vakkundig, maar steeds anders. Er blijkt in deze sector dus weinig eenheid te zijn.
Wat er dan gebeurt is dat als verschillende ploegen aan een gebouw werken, de afwerkdetails soms behoorlijk verschillen.
Ik weet dat de eisen soms ridicuul lijken en ik begrijp ook de opdrachtgever die wil dat alles hetzelfde afgewerkt wordt.
Werken naar eenheid toe is hier de oplossing.
Ik denk dat streven naar een zeer hoge kwaliteit voor iedere onderneming juist goed is.
-
Permalink Antwoord van Mischa Nieuwboer op
-
Recentelijk hebben wij in ons vestigingsgebied (Noord-Holland) ook te maken gehad met een aanbesteding voor ingenieursdiensten. We zijn een klein adviesbureau voor constructies. De aanbesteding werd uitgevoerd door het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, een grote en goede opdrachtgever van ons. Echter door de hoge eisen (recentelijk uitvoeren van 3 opdrachten van minmaal €10.000,- en/of het multidisciplinair zijn) zijn wij in deze aanbesteding buitenspel komen te staan. Vooral bij grotere bedrijven en instanties blijkt hierbij een groot verschil tussen de visie die een afdeling inkoop of het management uitstippelt en de manier waarop de mensen op de werkvloer (waar we de directe contacten mee hebben) willen werken en eigenlijk zouden moeten werken om efficiënt te kunnen blijven werken. Naar mijn mening is de enige mogelijkheid om als kleine adviseur in gesprek te treden met dergelijke bedrijven en samen met de contactpersonen waar je normaal mee werkt een oplossing te bedenken voor dit soort onmogelijke obstakels voor kleine bedrijven.Wellicht wordt het tijd om als kleine ondernemers de krachten meer te bundelen, hoewel dit natuurlijk weer niet ten kosten moet gaan van het eigenzinnige karakter van de kleine ondernemer.
Momenteel ben ik nog aan het aftasten of en wat de mogelijkheden zijn voor de komende jaren. Ik heb echter geen enkel zicht op de toekomstige relatie met deze opdrachtgever. Mochten we deze opdrachtgever als klant verliezen dan zal dat de komende tijd voor beide partijen een verlies zijn. Voor ons is het verlies duidelijk. Voor de opdrachtgever en met name de mensen die daadwerkelijk het werk moeten doen betekent het een groot verlies aan flexibiliteit en veel vertraging bij het uitvoeren van eenvoudige kleine werkzaamheden waarbij externe adviseurs nodig zijn. Ik ben wel benieuwd waar voor onze opdrachtgever de win-win situatie zit, in ieder geval niet bij ons en de werkvloer.
-
Permalink Antwoord van Arie Grevers op
-
Het opiniërend mkb-bouwvakblad BouwBelang besteedt regelmatig aandacht aan deze problematiek. Het blad is de spreekbuis van de Aannemersfederatie Nederland Bouw en Infra. Deze mkb-koepel in de bouwnijverheid vecht al jaren tegen onbillijke eisen. Op dit moment met name via één van de lidverenigingen mkb-infra door invloed uit te oefenen op de besluitvorming van de nieuwe Aanbestedingswet. (zie www.bouwbelang.nl)
-
Permalink Antwoord van Kees Snepvangers op
-
Onlangs is er een proefschrift van Ruben Favié verschenen. Hierin heeft hij o.a. 16 krtisiche succesfactoren onderzocht die cruciaal zijn voor een infraprojecten. Daarin worden ook een aantal veel voorkomende eisen bij aanbestedingen genoemd. Wat blijkt is dat de omvang en de ervaring van het bedrijf en de grootte van het project helemaal geen kritische succesfactoren. M.a.w. er worden verkeerde eisen gesteld aan de inschrijvers. Om e.e.a. een halt te roepen is het noodzakelijk om het proefschrift van Ruben Favié ruim onder de aandacht te brengen. Wie meer wil lezen over het schrift: http://www.cobouw.nl/nieuws/2010/12/10/Promovendus:-Installateurs-v...
Aanbesteders laten overigens veel kansen onbenut als zij zich alleen focussen op grote bureau's. Innovatieve kracht ligt bij bedrijven kleiner dan 75 werknemers las ik deze week in een artikel. Ik kan dat alleen maar bevestigen.
-
-
Dit is slechts 1 kant van de zaak. Het afgelopen jaar heb ik voor een onderaannemer in de bouw 4 grote projecten begeleid. Alle vier waren ontworpen en voorbereid door gerenommeerde adviesbureau's. Bij de voorbereiding van deze projecten bleek steeds dat de door het adviesbureau aangegeven uitvoeringsmethode geheel of grotendeels niet mogelijk was. Dit leidde tot fors meerwerk.
Het uitbreiden van de eisen lost dit probleem niet op. Projecten in de ontwerpfase beter voorbereiden wel. En dat kan volgens mij alleen als de adviesbureau's een redelijk budget krijgen om het ontwerp en het bestek te maken.
Joost Janssen zei:De eisen zijn ingewikkeld omdat er te vaak misbruik wordt gemaakt door aannemers van onduidelijkheden in contracten. Opdrachtgevers gaan zich indekken door te proberen het contract dicht te timmeren. Werken op basis van vertrouwen is de oplossing, maar dat vereist goede communicatie en ... vertrouwen in elkaar.
-
Permalink Antwoord van jacques serle op
-
Als men zou komen tot bijvoorbeeld de eis dat de voorgaande opdracht bijvoorbeeld 66% groot zou moeten
zijn ten opzichte van de volgende is het probleem opgelost.
Bedrijven kunnen dan groeien zonder zich te `verslikken` in een te grote opdracht.
Welkom bij
BouwProfs
© 2024 Gemaakt door Michel Eek.
Verzorgd door
