Waar heb jij jouw passie voor bouwen opgelopen?

Berichten in deze discussie

Permalink Antwoord van Hubert Sistermans op 24 December 2012 op 9.25

Allereerst door mijn oudste zoon, uitvoerder en nu m'n zakelijke partner.  Een bouwuitvoerder als coördinator, is voor iedere organisatie een uitstekende oplossing.

Verder door mijn baan als in de bouwmaterialenhandel en last not but not least door de activiteiten van mijn echtgenote en haar vader, architect Bakker.

Dan kruipt de bouw en alles wat daarbij hoort in je bloed en dan is er geen betere markt dan de bouwmarkt.

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Ron Reijnders op 24 December 2012 op 9.36

Het is echt begonnen met :

1. straatjes aanleggen op een modeltreinbaan toen ik ca. 7 (?) jaar was

2. het helpen opperen bij de straatmaker die voor ons huis  aan het werk was toen ik ca. 11 (?)  jaar was. 3.

3. toen ik bij CROW werkte en de vragen van anderen  in de begintijd voor mij zeer divers waren.  

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Carl-peter Goossen op 24 December 2012 op 10.02

Het is mij met de paplepel ingegeven. Mijn vader en mijn broers hadden een heel groot aannemers bedrijf in Almelo en Venlo. Toen ik op de wereld kwam in 1959 hadden zij ca. 800 mensen personeel in dienst. Toen een heel groot aannemersbedrijf. Mijn vader heeft samen met een aantal andere aannemers in Twente (TAM) de Twentenaren meegenomen naar Venlo Blerick om daar in de wederopbouw te gaan werken. In Twente was niet gevochten en werkeloosheid, terwijl Venlo-Blerick helemaal kapot geschoten was.

Ik ben een nakomeling en speelde van jongs af aan al op de "plas" (opslag). Ik wilde op mijn 9de al Architect worden want aannemer leek mijn geen mooi beroep als ik alles hoorde aan de keukentafel. Ergens een paar jaar later ontmoete ik een Architect zijn naam weet ik niet meer die liet ik tekeningen zien die ik had gemaakt. Ik was te "dom" voor de HAVO  en architect worden langs de TU was dus geen optie. Hij rade mij aan om naar de LTS te gaan en dan via de MTS, HTS en academie van Bouwkunst Architect te worden. En dat heb ik gedaan. 25 jaar ben ik naar school gegaan en leer nog elke dag wat erbij in het vak. Ondertussen weet ik van mijzelf dat ik geen concept architect ben maar een architect die heel goed andere architecten kan helpen hun visie waar te maken. En hier heb ik me dan ook in gespecialiseerd als Co-architect en dat vind ik toch zo leuk om te doen. Zo heb ik al aan menig groot werk kunnen meewerken. Hier kan ik mijn passie voor het vak helemaal in uitleven!

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Olivier Lauteslager op 24 December 2012 op 16.17

Enerzijds vanuit het feit dat we ons continu in gebouwen en de gebouwde omgeving begeven, waarmee we een band aangaan en die zelfs onze stemming, gezondheid, veiligheid en comfort bepalen. 

Anderzijds vanuit de het feit dat de bouw een van de allergrootste milieubelasters is ter wereld! 

We kunnen niet zonder gebouwen, maar we kunnen ook absoluut niet op deze manier blijven bouwen! We hebben de aarde daarmee volledig uitgeput.

Het is mijn passie om aan bewustwording en concrete oplossingen voor dit probleem te werken. Re-generatie is de oplossing, bestaande uit creatie van circulaire economieën, lokale zelfvoorziening en een hoge mate van welzijn!   

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Ron Reijnders op 24 December 2012 op 16.36

Zou je in begrijpelijke taal kunnen uitleggen wat je daar zegt?  

Olivier Lauteslager zei:

" Re-generatie is de oplossing, bestaande uit creatie van circulaire economieën, lokale zelfvoorziening en een hoge mate van welzijn! "  

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Olivier Lauteslager op 24 December 2012 op 17.00

Op mijn blog (alduurzaam.nl) probeer ik deze visie uitgebreid toe te lichten.

Het draait om een betere balans tussen mens en natuur, tussen ecologie en economie.

Circulaire economie: een economie die georganiseerd is om gesloten kringlopen, Cradle 2 Cradle, biobased materialen, industrial ecology, etc.
Lokale zelfvoorziening: op lokaal niveau voorzien in energie, voedsel en materialen.
Welzijn: psychische en fysieke gezondheid

Vanuit de bouw kunnen we deze aspecten en duurzame toekomst grootschalig beïnvloeden. 

Voor ieder aspect zijn reeds goede voorbeelden en bewezen technieken beschikbaar! 

 

 

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van marcel van rijnbach op 25 December 2012 op 13.30

Via mijn vak als journalist ben ik in aanraking gekomen met de Cobouw. Ik werd door een collega freelancer gevraagd om zijn correspondentschap van de Cobouw voor Overijssel over te nemen. Die kans heb ik gegrepen. Terwijl ik geen bouwkundige opleiding heb genoten! NIettemin vond ik het destijds een dynamische sector waarin nog veel werk aan de winkel was qua product- en procesinnovaties. Die processen zie je nu op gang komen met BIM, lean werken, prefabricage etcetar. Juist omdat er nog veel uitdagingen in bouw in het verschiet liggen, is dit zo'n mooie sector. Ik werk nu voor meer bouwgerelateerde media (zowel Cobouw als vakbladen) en ik vind zowel de technische als economische kant heel interessant!

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Erik Stekelenburg op 25 December 2012 op 22.08

“Kreeg het van huis uit met de paplepel ingegoten.”

Wat je noemt paplepel. Pap. What's in a name. “Papa Giphol”, klinkt grappig genoeg om te onthouden en is ook mijn eerste herinnering aan de bouw. Ik zei het toen ik - net twee - op de wasmachine klom om de telefoon te pakken en mijn vader vanaf bouwplaats Schiphol aan de lijn kreeg. De bijbehorende foto:  http://erst.nl/giphol.jpg

Als peuter nam uitvoerder pap me al mee naar de bouw. Tot mijn eerste bouwplaatsherinnering behoort half zeven op een tochtige woningbouwplaats in het aardedonker en met grote bouwlampen. (Trebbe, Ede) Iets ervoor, in de nacht was ik mogelijk druk bezig met grootschalige sloop. Nachtmerries, waarin rijen bulldozers langzaam maar zeker naderden om onze naoorlogse wijk in een militaire operatie uit te wissen. Als kleuter tekende ik talloze onderaardse gangenstelsels. Misschien om me voor dreigende sloop te beschermen? Om de daad bij het woord te voegen, bouwde ik -nog kleuter - een graafmachine van speelgoedonderdelen. Helaas spatte die uiteen bij het raken van de harde grond naast het Amsterdam-Rijnkanaal.

De talloze dagjes mee naar de bouw waren een soort privéschoolreisjes. Dat kwam ook door het groter aantal projecten dat mijn vader onder zijn hoede kreeg toen hij aan de kant van de architect ging werken, opzichter/projectleider bij bureau Bos.  Bij elk bouwplaatsbezoek wilde je als schoolkind wel weer wat anders worden, dakdekker als het dak werd gedekt, op een snikhete dag leek dat weer niet zo’n goed idee. Dan, als er werd gemetseld, metselaar en uiteindelijk werd het timmerman. Eindeloze polderweggetjes in de auto van het ene project naar het andere met een tussenstop bij de slagerij, geen Van der Ven. Als het heel stil was een stukje zelf sturen of rijden.

Pap is nu met pensioen en werkt aan de kant van de opdrachtgever. Een echte doener. Ik ben een denker en na het onvermijdelijke technische onderwijs volgde dus even onvermijdelijk filosofie. Ik interesseer me voor de combinatie bouw en intelligentie. Nu schrijf ik over bouw en architectuur in artikelen, nieuwsbrieven en visies en fotografeer het. http://gevelvisie.nl/ Dat is ergens ook de bouw er ingieten, zij het niet met de paplepel, schakel me er gerust voor in.

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Christi Korbee op 27 December 2012 op 13.11

Ik ben er bij toeval ingerold. Van origine ben ik secretaresse en heb ik als vooropleiding Schoevers gedaan. Maar ik was altijd al geen 'doorsnee' secretaresse. Na 4 maanden bij de KvK gewerkt te hebben, werd ik door een kennis gevraagd bij het aannemersbedrijf waar hij werkte als administratieve kracht. Ik werd er verantwoordelijk voor de algehele administratie van 3 woningbouwcorporaties en verzorgde af en toe correspondentie voor de directeur. Door de slechte tijden die eraan zaten te komen werd ik destijds echter het veld ingestuurd om uitvoerdertje te spelen voor 1 woningbouwcorporatie. Dit liep wonderwel prima; het plannen ging me dan ook gesmeerd af. Niet zo gek, want secretaresses hebben de drive om goed te kunnen plannen. Ook met de jongens van buiten klikte het geweldig goed. Mijn ervaring is, blijf jezelf, probeer je werk zo goed mogelijk en met veel enthousiasme uit te voeren en ook als vrouw word je in deze branche prima geaccepteerd. Op dit moment werk ik voor dezelfde woningcorporatie als waar ik destijds vanuit de aannemer als uitvoerder voor op trad. Het heeft me dus ook geen windeieren gelegd, want ik ben overgestapt van uitvoerende instantie naar de opdrachtgever. Het nauwe contact met aannemers en opzichters bevalt me nog steeds prima en mijn hart ligt voortaan dus ook echt bij de bouw- en corporatiewereld. Waarschijnlijk ook een beetje geerfd van mijn vader die altijd met hart en ziel een èchte vakman is geweest op timmergebied!

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Pieternel Peltenburg op 28 December 2012 op 9.23

Mijn vader was constructeur en een van zijn goede vrienden architect. Ik denk dat ik daardoor enorm geinspireerd werd om daar iets mee te gaan doen. Ik heb me vooral veel bezig gehouden met kleur in de architectuur. Verder zag ik met wat voor materialen er gewerkt werden en daar werd ik niet blij van. Aan den lijve heb ik ervaren wat niet gezonde bouwmaterialen en gebouwen met je gezondheid doen. Vandaar mijn stap naar gezonde verven in de wereld te zetten. Daarnaast zag ik ook de impact op het milieu. Al is het voor mijn gevoel dat ik weinig kan doen, toch hoop ik dat ik hier en daar een verschil kan maken.

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Marcel van Vliet op 7 Januari 2013 op 10.14

Ik heb het beslist "niet" met de paplepel ingegoten gekregen, maar kom uit een commercieel nest.

Na een succesvolle commerciele carriere was ik toe aan een nieuwe uitdaging en wilde ik meer creativiteit (vormgeving, esthetica, architectuur, etc.) combineren met commercie.

Deze uitdaging heb ik in de bouwwereld gevonden en inmiddels een kleine 20 jaar actief in de afbouwbranche met enkele spraakmakende projecten als gevolg.

• ▶ Beantwoorden

Permalink Antwoord van Patrick Vos op 15 Januari 2013 op 7.28

Bij mij is het uit noodzaak ontstaan. Op mijn 17de was ik 1.80 groot en dacht alles beter te weten en ging de wijde wereld in. Nu waren er in die tijd natuurlijk wel instanties die dit soort jongens geld gaven om hun koppigheid te kunnen financiren , maar bij mij dus niet. Toendertijd een zielig verhaal en ontzettend onrechtvaardig. Ik moest dus gaan werken en na diverse fabrieken , auto's tectileren , schoonmaken en orderpikken ( nog net geen hamburgers bakken ) kwam ik in de vloeren. Bij deze baas was het verdienen naar opbrengst. Des te meer meters , hoe meer geld. Nadat ik weer 'boven jan was " en op een makkelijke manier mijn meters kon halen heb ik door bijscholing van het STS diverse cursussen gedaan. Dit was nadat mijn werkgever zag dat ik meer dan gemiddelde intresse had voor het werk. Hij heeft de passie aangewakkerd door mij mee te nemen naar andere cementgebonden vloeren. Later na de cursussen deed ik samen met mijn opperman de wat specialere klussen. Nadien vergaar ik mijn kennis in het buitenland. Nederland is te beperkt in onze beton-branche. Schoon beton is gewoon niet niet schoon te houden. Je ziet het langs de snelwegen en op de gebouwen gebeuren. Jammer want dat is net de reden dat de consument steeds minder betondesign gaat gebruiken. Door het tegendeel te bewijzen , n.l. dat beton wel mooi , trendy , makkelijk in onderhoud enz. denk ik een bijdrage te kunnen leveren aan de branche. Zeer innovatief en superinteressant. Wat ik nu ervaar is dat ik steeds meer bezig ben in marketing van het product. En kan ik mijn passie echt overdragen aan de consument. 

De bouw heeft altijd voor mij gezorgd , en ik zorg voor de bouw. Lijkt me een faire deal!

• ▶ Beantwoorden

▶ Antwoorden op discussie

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• Volgende ›
• Pagina