Vogelaarwijken.

Afgelopen week werden de resultaten voor de Vogelaarwijken eens onder de loep genomen. Over het algemeen was de conclusie dat dit project faliekant mislukt was. Gewoon een miljard in een putje.

Lichtpuntje!

Er zijn echter nog wel lichtpuntjes. Volgens het SCP, ik citeer uit de Volkskrant, is het enige instrument dat een aantoonbaar positief effect heeft op de leefbaarheid en de veiligheid, het grootschalig slopen van veelal naoorlogse flats en het bouwen van koopwoningen. De buurt ziet er dan beter uit en dat trekt meer mensen met een middeninkomen.

Verder was de conclusie van het SCP dat de ambities mogelijk bij de start te veelomvattend waren en was de aanpak daardoor te versnipperd en inefficiënt. Dat versnippering leidt tot inefficiëntie kun je natuurlijk ook vooraf bedenken. Het woord zegt het al, snippers!

En in Nu.nl stond: Grootschalige herstructurering is goed voor de veiligheid en het gevoel van veiligheid in de wijken, stelt het SCP.

Algemeen werd geconcludeerd dat de aparte aanpak van de benoemde Vogelaarwijken niet meer oplevert dan de aanpak van de overige achterstandswijken.

Dovend kaarsje?

Van alle 40 Vogelaarwijken heeft Klarendal in Arnhem tot nu toe de beste prestaties geleverd. Maar helaas zijn er ook kritische kanttekenen van bewoners. Er wordt nu minder geïnvesteerd in de wijk. Je ziet weer vaker straatvuil was een van de reacties.

Het advies van het SCP.

Het SCP adviseert om enkel de meest kosteneffectieve maatregelen te treffen bij de aanpak van probleemwijken. Het artikel vermeldt overigens niet welke maatregelen dit zouden moeten zijn. Het onderschrift bij het onderzoek was ook: “Een quasi-experimentele evaluatie van het krachtwijkenbeleid.” (Bron NRC). Dus een schijnbaar experimenteel onderzoek in opdracht van het ministerie! Waar blijft ons geld?

De problematiek.

We kunnen de problematiek onderverdelen in ruwweg twee deelaspecten. Belevingsaspecten en persoonlijke aspecten.

Belevingsaspecten hebben betrekking op de omgeving en worden collectief ervaren Een verpauperde straat of wijk ervaart niemand als prettig.

Persoonlijke aspecten hebben betrekking op de persoonlijk omstandigheden zoals bijvoorbeeld werkeloosheid, drugsgebruik, een laag inkomen en meer persoonlijk leed.

De huidige maatschappij speelt veelal in op de persoonlijk aspecten. Collectiviteit zou meer aandacht dienen te krijgen. We wonen immers samen in een wijk of buurt.

De piramide van Maslow.

Je kunt stellen dat als we de belevingsaspecten aanpakken dit ook van invloed is op de persoonlijke aspecten. Immers je ervaart je persoonlijke leed intensiever als een negatieve omgeving je omstandigheden en bijbehorende emoties bevestigt. Dit heeft dientengevolge weer invloed op je ervaring, emotie en gedrag.

Een positieve omgeving kan daarentegen een positieve reactie bewerkstelligen. Je kunt bijvoorbeeld werkloos zijn en het financieel zwaar hebben, maar je woont in een schone wijk in een net huis dan is dit persoonlijke leed beter draagbaar. Het geeft je een gevoel van veiligheid en gerespecteerd worden.

Veiligheid is een van de basisbehoefte in de tweede piramide-laag van de welbekende piramide van Maslow. Respect bevindt zich in de vierde laag en geeft meer zelfwaardering. Je veilig voelen en weten dat de ander je respecteert door je huis en je omgeving optimaal te houden heeft zowel collectief als persoonlijk een positieve impact.

Fysiek.

Zoals u wellicht wel zult weten nemen wij per seconde 60 bits bewust en 12,100.000 bits onbewust waar (Ap Dijksterhuis). Onze onbewuste waarneming is dus ongeveer 200.000 maal groter dan onze bewuste waarneming. Dertig procent van ons brein is verbonden met de visuele waarneming. Dat een positieve omgeving een evenredige impact op ons heeft is evident.

De aanpak.

Een neerwaartse spiraal gaat snel als er niet op tijd ingegrepen wordt. Een opwaartse spiraal daarentegen vergt veel consequente inspanning. Zoals het SCP al had geconcludeerd levert de aparte aanpak van de benoemde Vogelaarwijken niet meer op dan de aanpak van de overige achterstandswijken. Bovendien zijn de bewoners van de Vogelaarwijken niet erg content met deze status. Het is dus logisch om deze ‘status aparte’ op te heffen. Consequent en visueel duurzaam in de belevingsaspecten van de omgeving te investeren en dit vooral te handhaven. In dit laatste ligt waarschijnlijk de ultieme uitdaging.

De politiek.

Consequent en handhaven. Hier ligt ook een schone taak voor de politiek. Immers het onrust zaaien met inkomensafhankelijke huren hetgeen niet adequaat ingevoerd kan worden. De paar miljard aan belastingtoeslagen welke weer op de huurder verhaald worden. De exorbitante salarissen van sommige directeuren. Gelukkig zijn er ook bevlogen directeuren, ik ken er wel een paar. De raden van commissarissen met boter op hun hoofd. Deze narcistische uitvreters, geld en energievretende maatregelen kunnen het sociale woningbeleid, wij gericht, nooit ten goede komen.

Back to basic.

Geen zwabberpolitiek meer met een premier die ons land als een grote speeltuin beschouwt, maar een visie neerzetten en een vaste koers varen zodat we uiteindelijk een doel kunnen bereiken dat wel zoden aan de dijk zet. Onderlopen doen we wel als de zeespiegel echt dramatisch gaat stijgen.